2 துணையும், தொழும்தெய்வமும் பெற்றதாயும், சுருதிகளின் பணையும், கொழுந்தும் பதிகொண்ட வேரும்பனி மலர்ப்பூங் கணையும், கருப்புச்சிலையும், மென் பாசாங்குசமும், கையில் அணையும் திரிபுர சுந்தரி ஆவது அறிந்தனமே
3.அறிந்தேன் எவரும் அறியா மறையை, அறிந்துகொண்டு செறிந்தேன், உனது திருவடிக்கே,. திருவே! வெருவிப் பிறிந்தேன், நின் அன்பர் பெருமை எண்ணாத கருமநெஞ்சால் மறிந்தே விழுநரகுக்கு உறவாய மனிதரையே!
4. மனிதரும், தேவரும், மாயா முனிவரும், வந்து சென்னிக் குனிதரும், சேவடிக்கோமளமே! .கொன்றை வார்சடைமேல் பனிதரும், திங்களும், பாம்பும் பகீரதியும் படைத்த புனிதரும் நீயும்மென்புந்தி எந்நாளும் பொருந்துகவே.
5. பொருந்திய முப்புரை, செப்புரை செய்யும் புணர்முலையால், வருந்திய வஞ்சி மருங்குல் மனோன்மணி! வார்சடையோன் அருந்திய நஞ்சு அமுதுக்கிய அம்பிகை அம்புயம் மேல் திருந்திய சுந்தரி, அந்தரி, பாதம் என் சென்னியதே.
6. சென்னியது உன்பொற் திருவடித்தாமரை. சிந்தையுள்ளே மன்னியது உன்திரு மந்திரம் சிந்துர வண்ணப் பெண்ணே முன்னிய நின் அடியாருடன் கூடி, முறை முறையே பன்னியது, என்றும் உந்தன் பரமாகம பத்ததியே
7. ததியுறு மத்திற் சுழலும் என் ஆவி, தளர்விலதோர் கதியுறு வண்ணம் கருதுகண்டாய் கமலாலயனும் மதியுறு வேணி மகிழ்நனும், மாலும், வணங்கி என்றும் துதியுறு சேவடியாய். சிந்துரானன சுந்தரியே!
9. கருத்தன, எந்தைதன் கண்ணன் வண்ணக் கனகவெற்பில் பெருத்தன, பால் அழும் பிள்ளைக்கு நல்கின, பேர் அருள்கூர் திருத்தன பாரமும், ஆரமும், செங்கைச் சிலையும், அம்பும், முருத்தன மூரலும், நீயும், அம்மே! வந்து என்முன் நிற்கவே
10. நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் நடந்தும் நினைப்பதுன்னை, என்றும் வணங்குவது உன்மலர்த்தாள்! எழுதாமறையின் ஒன்றும் அரும் பொருளே! அருளே! உமையே! இமயத்து அன்றும் பிறந்தவளே! அழியாமுத்தி ஆனந்தமே!
11. ஆனந்தமாய், என் அறிவாய், நிறைந்த அமுதமுமாய், வான் அந்தமான வடிவுடையாள், மறை நான்கினுக்கும் தான்ந்தமான, சரணார விந்தந் தவளநிறக் கானம்ந்தம் ஆடரங்காம் எம்பிரான் முடிக் கண்ணியதே.
12. கண்ணியது உன் புகழ், கற்பது உன் நாமம், கசிந்துபக்தி பண்ணியது உன் இரு பாதாம் புயத்தில், பகல் இரவா நண்ணியது உன்னை நயந்தோர் அவையத்து. நான்முன்செய்த புண்ணியம் ஏது? என் அம்மே! புவி ஏழையும் பூத்தவளே!
13. பூத்தவளே! புவனம் பதினான் கையும் பூத்தவண்ணம் காத்தவளே! பின் கரந்தவளே! கறைக் கண்டனுக்கு மூத்தவளே! என்றும் மூவா முகுந்தற்கு இளையவளே! மாத்தவளே! உன்னை அன்றி மற்றோர் தெய்வம் வந்திப்பதே
16. கிளியே! கிளைஞர் மனத்தே கிடந்து கிளர்ந்து ஒளிரும் ஒளியே, ஒளிரும் ஒளிக்கு இடமே, எண்ணில் ஒன்றும் இல்லா வெளியே, வெளிமுதற் பூதங்களாகி விரிந்த அம்மே! அளியேன் அறிவு அளவிற்கு அளவானது அதிசயமே!
17. அதிசயமான வடிவுடையாள், அரவிந்தமெல்லாம் துதிசய வானன சுந்தரவல்லி, துணை இரதி பதிசய மானது அபசயம் மாக, முன் பார்த்தவர் தம் மதிசய மாக அன்றோ வாம பாகத்தை வவ்வியதே.
18. வவ்விய பாகத்து இறைவரும் நீயும் மகிழ்ந்திருக்கும் செவ்வியும், உங்கள் திருமணக் கோலமும், சிந்தையுள்ளே அவ்வியம் தீர்த்து என்னை ஆண்ட பொற்பாதமும் ஆகிவந்து வெவ்விய காலன் என் மேல்வரும் போது, வெளிநிற்கவே
19. வெளிநின்ற நின் திருமேனியைப் பார்த்து என் விழியும் நெஞ்சும் களிநின்ற வெள்ளம் கரை கண்டதில்லை, கருத்தினுள்ளே தெளிகின்ற ஞானம் திகழ்கின்றது என்ன திருவுளமோ?- ஒளிநின்ற கோணங்கள் ஒன்பதும் மேவி உறைபவளே!
22. கொடியே, இளவஞ்சிக்கொம்பே- எனக்கு வம்பே பழுத்த படியே! மறையின் பரிமளமே, பனி மால் இமயப் பிடியே, பிரமன் முதலாய தேவரைப் பெற்ற அம்மே. அடியேன் இறந்து இங்கு இனிப்பிறவாமல் வந்து ஆண்டு கொள்ளே.
24. மணியே, மணியின் ஒளியே, ஒளிரும் மணிபுனைந்த அணியே, அணியும் அணிக்கழகே, அணுகாதவர்க்குப் பிணியே, பிணிக்கு மருந்தே, அமரர் பெருவிருந்தே. பணியேன் ஒருவரை நின்பத்ம பாதம் பணிந்தபின்னே.
25. பின்னே திரிந்து, உன் அடியாரைப்பேணிப் பிறப்பறுக்க முன்னே தவங்கள் முயன்றுகொண்டேன் முதல் மூவருக்கும் அன்னே. உலகுக்கு அபிராமி என்னும் அருமருந்தே. என்னே இனி உன்னையான் மறவாமல் நின்று ஏத்துவனே.
29. சித்தியும் சித்தி தரும் தெய்வம் ஆகித் திகழும்பரா சக்தியும், சக்தி தழைக்கும் சிவமும் தவம்முயல்வார் முத்தியும், முத்திக்கு வித்தும் வித்தாகி முளைத்தெழுந்த புத்தியும் புத்தியின் உள்ளே புரக்கும் புரத்தை அன்றே.
30. அன்றேதடுத்தென்னை ஆண்டுகொண்டாய், கொண்டதல்ல என்கை நன்றே உனக்கினி நான் என் செயினும் நடுக்கடலுள் சென்றே விழினும், கரையேற்றுகை நின் திருவுளமோ ஒன்றே, பல உருவே, அருவே, என் உமையவளே.
31. உமையும் உமையொரு பாகரும் ஏக உருவில்வந்ததிங் கெமையும் தமக்கன்புசெய்யவைத்தார், இனி எண்ணுதற்குச் சமயங்களும் இல்லை, ஈன்றெடுப்பாள் ஒரு தாயும் இல்லை, அமையும், அமையுறு தோளியர் மேல் வைத்த ஆசையுமே.
32. ஆசைக்கடலில் அகப்பட்டு, அருள் அற்ற அந்தகன்கைப் பாசத்தில் அல்லற்பட இருந்தேனை, நின் பாதம் என்னும் வாசக் கமலம் தலைமேல் வலியவைத்து ஆண்டு கொண்ட நேசத்தைஎன் சொல்லுவேன்? ஈசர்பாகத்து நேரிழையே.
35. திங்கட் பகவின் மணம் நாறும் சீறடி சென்னிவைக்க எங்கட் கொருதவம் எய்தியவா, எண் இறந்தவிண்ணோர் தங்கட்கும் இந்தத் தவம்எய்து மோதரங் கக்கடலுள் வெங்கட்பணி அணை மேல்துயில் கூரும் விழுப்பொருளே.
36. பொருளே, பொருள்முடிக்கும் போகமே அரும் போகம் செய்யும் மருளே, மருளில் வரும்தெருளே, என் மனத்து வஞ்சத்து இருள் ஏதும் இன்றி ஒளிவெளி ஆகியிருக்கும் உன்தன் அருள் ஏதறிகின்றிலேன் அம்புயாதனத்து அம்பிகையே.
39. ஆளுகைக்கு, உன்தன் அடித்தாமரைகள் உண்டு, அந்தகன்பால் மீளுகைக்கு, உன்தன் விழியின் கடை உண்டு, மேல் இவற்றின் மூளுகைக்கு, என் குறை, நின்குறையே அன்று, முப்புரங்கள் மாளுகைக்கு அம்பு தொடுத்த வில்லான் பங்கில் வாணுதலே.
40. வாள்ணுதற் கண்ணியை, விண்ணவர் யாவரும் வந்தி றைஞ்சிப் பேணுதற் கெண்ணிய எம்பெருமாட்டியைப் பேதைநெஞ்சில் காணுதற் கண்ணியள் அல்லாத கன்னியைக் காணும் அன்பு பூணுதற்குகெண்ணிய எண்ணம்ன்றோ, முன்செய் புண்ணியமே.
41. புண்ணியம் செய்தனமே மனமே. புதுப் பூங்குவளைக் கண்ணியும் செய்ய கணவரும் கூடி, நம் காரணத்தால் நண்ணி இங்கே வந்து தம் அடியார்கள் நடு இருக்கப் பண்ணி, நம் சென்னியின்மேல் பத்மபாதம் பதித்திடவே.
45. தொண்டு செய்யாது நின்பாதம் தொழாது, துணிந்தச்சையே பண்டு செய்தார் உளரோ, இலரோ? அப்பரிசு அடியேன் கண்டு செய்தால் அது கைதவமோ, அன்றிச் செய்தவமோ? மிண்டு செய்தாலும் பொறுக்கை நன்றே பின்வெறுக்கை அன்றே.
46. வெறுக்கும் தகைமைகள் செய்யினும் தம் அடியாரைமிக்கோர் பொறுக்கும் தகைமை புதியது அன்றே, புது நஞ்சை உண்டு கறுக்கும் திருமிடற்றான் இடப்பாகம் கலந்த பொன்னே! மறுக்கும் தகைமைகள் செய்யினும், யானு உன்னை வாழ்த்துவனே.
47. வாழும்படி ஒன்று கண்டு கொண்டேன் மனத்தே ஒருவர் வீழும்படி அன்று, விள்ளும்படி அன்று, வேலை நிலம் ஏழும், பருவரை எட்டும், எட்டாமல் இரவு பகல் சூழும் சுடர்க்கு நடுவே கிடந்து சுடர்கின்றதே.
49. குரம்பை அடுத்து குடி புக்க ஆவி, வெங் கூற்றுக்கு இட்ட வரம்பை அடுத்து மறுகும் அப்போது, வளைக்கை அமைத்து அரம்பையடுத்து அரிவையர் சூழவந்து, அஞ்சல் என்பாய் நரம்பை அடுத்த இசைவடி வாய் நின்ற நாயகியே.
50. நாயகி நான்முகி, நாராயணி, கை நளின பஞ்ச சாயகி சாம்பவி, சங்கரி, சாமளை, சாதி நச்சு வாய்கி, மாலினி, வாராகி, சூலினி, மாதங்கி என்று ஆயகியாதிய உடையாள் சரணம் அரண் நமக்கே.
51. அரணம் பொருள் என்று, அருள் ஒன்று இலாத அசுரர் தங்கள் முரண் அன்று அழிய முனிந்தபெம் மானும் முகுந்தனுமே, “சரணம் சரணம்” என நின்ற நாயகி தன் அடியார், மரணம் பிறவி இரண்டும் எய்தார், இந்த வையகத்தே.
55. மின் ஆயிரம் ஒரு மெய்வடி வாகி விளங்குகின்றது அன்னாள், அகமகிழ் ஆனந்த வல்லி, அருமறைக்கு முன்னாய், நடு எங்குமாய், முடிவாய முதல்வி தன்னை உன்னாது ஒழியினும், உன்னினும், வேண்டுவது ஒன்றுல்லையே.
56. ஒன்றாய் அரும்பி பலவாய் விரிந்து, இவ் வுலகு எங்குமாய் நின்றாள், அனைத்தையும் நீங்கிநிற்பாள் என்றன் நெஞ்சினுள்ளே பொன்றாது நின்று புரிகின்ற வா. இப்பொருள் அறிவார் அன்று ஆலிலையில் துயின்ற பெம்மானும், என் ஐயனுமே.
57. ஐயன் அளந்தபடி இருநாழி கொண்டு, அண்டம்மெல்லாம் உய்ய அறம் செயும் உன்னையும்போற்றி, ஒருவர் தம்பால் செய்ய பசுந்தமிழ்ப் பாமாலையும் கொண்டு சென்று பொய்யும் மெய்யும் இயம்பவைத்தாய், இதுவோ, உன் தன் மெய்யருளே?
59. தஞ்சம் பிறிது இல்லை ஈது அல்லது என்று, உன்தவநெறிக்கே நெஞ்சம் பயில நினைக்கின்றிலேன், ஒற்றை நீள் சிலையும் அஞ்சு அம்பும் இக்கு அலராகி நின்றாய்: அறியார் எனினும் பஞ்சு அஞ்சு மெல்லடியார் அடியார் பெற்ற பாலரையே.
60. பாலினும் சொல்இனியாய். பனிமா மலர்ப் பாதம் வைக்க மாலினும், தேவர்வணங்க நின்றோன் கொன்றைவார் சடையின் மேலினும், கீழ்நின்று வேதங்கள் பாடும் மெய்ப்பீடம் ஒரு நாலினும், சாலநன்றோ அடி யேன்முடை நாய்த்தலையே?
61. நாயேனையும் இங்கு ஒருபொருளாக நயந்து வந்து, நீயேநினைவின்றி ஆண்டுகொண்டாய் நின்னை உள்ளவண்ணம் பேயேன் அறியும் அறிவுதந்தாய், என்ன பேறு பெற்றேன் தாயே, மலைமகளே செங்கண் மால்திரு தங்கைச்சியே.
62. தங்கச் சிலை கொண்டு, தானவர் முப்புரம் சாய்த்து மத வெங்கட் கரி உரி போர்த்த செஞ்சேவகன் மெய் அடையக் கொங்கைக் குரும்பைக் குறியிட்டநாயகி, கோகனகச் செங்கைக் கரும்பும், மலரும், எப்போதும் என் சிந்தையதே.
63. தேறும் படிசில ஏதுவும் காட்டி, முன் செல்கதிக்குக் கூறும் பொருள், குன்றிற் கொட்டும் தறிகுறிக்கும் சமயம் ஆறும் தலைவி இவளாய் இருப்பது அறிந்திருந்தும், வேறும் சமயம் உண்டு என்று கொண்டாடிய வீணருக்கே.
64. வீணே பலி கவர் தெய்வங்கள் பாற்சென்று, மிக்க அன்பு பூணேன், உனக்கு அன்பு பூண்டு கொண்டேன் நின்புகழ்ச்சியன்றிப் பேணேன், ஒருபொழுதும், திருமேனிப்ரகாசமன்றிக் காணேன், இருநிலமும் திசை நான்கும் ககனமுமே.
65. ககனமும் வானும் புவனமும் காண விற்காமன் அங்கம் தகனம்முன் செய்த தவம்பெரு மாற்குத் தடக்கையும் செம் முகனும், முந்நான்கு கிரு மூன்றுஎனத்தோன்றிய மூதறிவின் மகனும்உண் டாயதன்றோ? வல்லி நீ செய்த வல்லபமே.
67. தோத்திரம்செய்துதொழுது, மின்போலும் நின் தோற்றம் ஒரு மாத்திரைப் போதும் மனத்தில் வையாதவர் வண்மை, குலம், கோத்திரம், கல்வி, குணம், குன்றி, நாளும் குடில்கள் தோறும் பாத்திரம் கொண்டு பலிக்குஉழலா நிற்பர் பார் எங்குமே.
80. கூட்டியவா என்னை தன் அடியாரில், கொடியவினை ஓட்டியவா என்கண் ஓடியவா தன்னை உள்ளவண்ணம் காட்டியவா, கண்ட கண்ணும் மனமும் களிக்கின்றவா, ஆட்டியவா நடம்! ஆடகத் தாமரை ஆரணங்கே.
88. பரம் என்றுனை அடைந்தேன், தமியேனும் உன் பத்தருக்குள் தரம் அன்று இவன் என்று தள்ளத் தகாது தரியலர்தம் புரம் அன்று எரியப் பொருப்புவில் வாங்கிய, போதில் அயன் சிரம் ஒன்று செற்ற,கை யான் இடப்பாகம் சிறந்தவளே.
89. சிறக்கும் கமலத்திருவே. நின் சேவடி சென்னிவைக்கத் துறக்கம் தரும்நின் துணைவரும் நீயும், துரியமற்ற உறக்கம் தரவந்து, உடம்போடு உயிர் உறவு அற்று அறிவு மறக்கும் பொழுதுதென்முன்னே வரல்வேண்டும் வருந்தியுமே.
90. வருந்தாவகை, என் மனத்தா மரையினில் வந்து புகுந் திருந்தாள், பழைய இருப்பிடமாக, இனி எனக்குப் பொருந்தாது ஒருபொருள் இல்லைவிண் மேவும் புலவருக்கு விருந்தாக, வேலை மருந்தானதை நல்கும் மெல்லியலே.
92. பதத்தே உருகி நின் பாதத்திலே மனம் பற்றி, உன்றன் இதத்தே ஒழுக, அடிமை கொண்டாய் இனி, யான் ஒருவர் மதத்தே மதிமயங்கேன், அவர் போன வழியும் செல்லேன் முதல்தேவர் மூவரும் யாவரும் போற்றும் முகிழ்நகையே.
93. நகையே இஃதிந்த ஞாலம் எல்லாம் பெற்ற நாயகிக்கு, முகையே, முகிழ்முலை மானே, முதுகண் முடிவுயில் அந்த வகையே பிறவியும், வம்பே, மலைமகள் என்பதும் நாம், மிகையே, இவள்தன் தகைமையை நாடி விரும்புவதே.
94. விரும்பித் தொழும் அடியார்விழி நீர்மல்கி, மெய்புளகம் அரும்பித் ததும்பிய ஆனந்தமாகி, அறிவிழந்து, கரும்பிற் களித்து, மொழிதடு மாறி முன் சொன்ன எல்லாம் தரும் பித்தர் ஆவரென்றால் அபிராமி சமயம் நன்றே.
95. நன்றே வருகினும், தீதே விளைகினும், நான் அறிவது ஒன்றேயும் இல்லை, உனக்கே பரம் எனக் குள்ளம்வெல்லாம் அன்றே உனதென் றளித்துவிட்டேன். அழியாதகுணக் குன்றே, அருட்கடலே. இம வான்பெற்ற கோமளமே.
98. தை வந்து நின் அடித்தாமரை சூடிய சங்கரற்குக் கைவந்த தீயும் தலை வந்த ஆறும் கரந்தது எங்கே மெய்வந்த நெஞ்சின் அல்லால் ஒரு காலும் விரகர் தங்கள் பொய்வந்த நெஞ்சில் புகல் அறியாமடப் பூங்குயிலே.
99. குயிலாய் இருக்கும் கடம்பாட வியிடை, கோல இயன் மயிலாய் இருக்கும் இமயாசலத்திடை, வந்து உதித்த வெயிலாய் இருக்கும் விசும்பில், கமலத்தின்மீது அன்னமாம் கயிலாயருக்கு அன்று இமவான் அளித்த கனங்குழையே
