காலத்தால் அழியாத தமிழ் பாடல்கள்

கொன்றை வேந்தன்

---

அன்னையும் பிதாவும் முன்னெறி தெய்வம்
ஆலயந் தொழுவது சாலவும் நன்று
இல்லற மல்லது நல்லற மன்று
ஈயார் தேட்டை தீயார் கொள்வர்
உண்டி சுருங்குதல் பெண்டிர்க் கழகு
ஊருடன் பகைக்கின் வேருடன் கெடும்
எண்ணு மெழுத்துங் கண்ணெணத் தகும்
ஏவா மக்கள் மூவா மருந்து
ஐயம் புகினுஞ் செய்வன செய்
ஒருவனைப் பற்றி யோரகத்திரு
ஓதலி நன்றே வேதியர்க் கொழுக்கம்
ஒளவியம் பேசுத லாக்கத்திற் கழிவு
அகமுங் காகஞ் சிக்கெனத் தேடு
கற்ப்பென படுவது சொற்றியம் பாமை
காவ றானே பாவையர்க் கழகு
கிட்டாதாயின் வெட்டனெ மற
கீழோ ராயினிந் தாழ வுரை
குற்றம் பார்க்கிற் சுற்றமில்லை
கூரம் பாயினும் வீரியம் பேசேல்
கெடுவது செய்யின் விடுவது கருமம்
கேட்டி லுறுதி கூட்டு முடைமை
கைப்பொரு டன்னின் மெய்ப்பொருள் கல்வி
கொற்றவ னரித் லுற்றிடத் துதவி
கோட்செவிக் குறளை காற்றுட னெருப்பு
கெளவைச் சொல்லி னெவ்வருக்கும் பகை
சந்ததிக் கழகு வந்தி செய்யாமை
சான்றோ ரென்கை யீன்றோர்க் கழகு
சிவத்தைப் பேணிற் றவத்திற் கழகு
சீரைத் தேடி யேரைத் தேடு
சுற்றத்திற் கழகு சூழ விருத்தல்
சூதும் வாதும் வேதனை செய்யும்
செய்தவ மறந்தாற் கைதவ மாளும்
சேமம் புகினுஞ் சாமத் துறங்கு
சையொத் திருந்தா லைய மிட்டுண்
சோக்க ரென்பவ ரத்தம் பெறுவர்
சோம்ப்ப ரென்பவர் தேம்பி திரிவர்
தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை
தாய் சொற் துறந்தால் வாசக மில்லை
திரைகட லோடியும் திரவியந் தேடு
தீராக் கோபம் போராய் முடியும்
துடியாய் பெண்டிர் கூற்றெனத் தகும்
தெய்வஞ் சீரிற் கைதவ மாளும்
தேடா தழிக்கிற் பாடாய் முடியும்
தையும் மாசியும் வையகத் துறங்கு
தொழுதூண் சவையி னுழுதூ னினிது
தோழ னோடு மேழைமை பேசேல்
நல்லிணக்க மல்ல தல்லற் படுத்தும்
நாடெங்கும் வாழ கேடொன்றும் மில்லை
நிற்கக் கற்றல் சொற்றியம் பாமை
நீரகம் பொருந்திய வூரகத் திரு
நுண்ணிய கருமமு மெண்ணித்துணி
நுன்முறை தெரிந்து சீலத் தொழுகு
நெஞ்சை யொளித்தொரு வஞ்சக மில்லை
நேரா நோன்பு சீரா காது
நைபவ ரெனினும் நொய்ய வுரையேல்
நொய்பவ ரென்பவர் வெய்புவ ராவர்
நோன் பென்பது கொன்று தின்னாமை
பண்ணிய பயிரிற் புண்ணியந் தெரியும்
யாரோடாயினும் கால மரிந்துண்
பிறன்மனை புகாமை யறமெனத் தகும்
வீரம் பேணிற் பாரந் தூங்கும்
புலையுங் கொலையுங் தளவுந் தவிர்
பூரிறோர்க் கில்லை சீரிய வொழுக்கம்
பெற்றோர்க் கில்லை சுற்றமும் சினமும்
பேதமை யென்பது மாதர்க் தாங்ககும்
பையச் சென்றால் வையந்தாங்கும்
பொல்லாங் கென்பவை யெல்லாந் தவிர்
போனக மென்பது தானுழந் துன்டல்
மருந்தே யாயினும் விருந்தோடுண்
மாரியல்லது காரிய மில்லை
மின்னுக் கெல்லாம் பின்னுக்கு மழை
மீகாம னில்லா மரக்கல மோடாது
முற்பகல் செய்யிற் பிற்பகல் விளையும்
மூத்தோர் சொல் வார்த்தை யமிர்தம்
மெத்தனப் படுத்தல் நித்திரைக் கழகு
மேழிச் செல்வங் கோழை படாது
மைவிழி யாடனை கையகன் றொழுகு
மொழிவது மறக்கி னழிவது கருமம்
மோன மென்பது ஞான வரம்பு
வளவ னாயினு மளவறிந் தழித்துண்
வானஞ் சுருங்கிற் றானஞ் சுருங்கும்
விருந்திலோர்க் கில்லை பொருந்தியவொழுக்கம்
வீரன் கேன்மை கூரம் பாகும்
உறவோ ரென்கை யிரவா திருத்தல்
ஊக்க முடைமை யாக்கத்திற் கழகு
வெள்ளைக் கில்லை கள்ளச் சிந்தை
வேந்தன் சீறி னாந்துனை யில்லை
வையந் தோறுந் தெய்வந் தொழு
ஒத்த விடத்து நித்திரை கொள்
ஓதா தார்க் கில்லை யுணர்வோடு வொழுக்கம்

- ஆசிரியர் :*

---

5/6

• Previous
• Next